Twinting jaar geleden had ik een bijzondere ervaring die mijn kijk op tijd en bewustzijn compleet veranderde. Op een zonnige herfstdag voelde ik hoe mijn tijdelijke identiteit vervaagde en hoe ik mezelf ervoer als een eeuwige zuil van bewustzijn, waar tijd doorheen stroomde. Deze ervaring gaf me een diepe ontspanning en een heldere ruime blik vol liefde, die me bleef intrigeren en uiteindelijk leidde tot mijn zoektocht naar de aard van tijd en bewustzijn.

Die ervaring stond in schril contrast met mijn dagelijkse leven, waarin ik me over het algemeen onder druk gezet voelde door de kloktijd. De ervaring van de eeuwige zuil kon ik moeilijk verenigen met de dagelijkse verplichtingen en het tikken van de klok. Een spanningsveld waar ik overigens nog regelmatig mee worstel.

Joseph Campbell, bekend van de interviewreeks The Power of Myth, was al lange tijd een belangrijke inspiratiebron voor me. Hij leerde me om de diepere laag  te herkennen in verhalen en mythen, wat al jong mijn interesse wekte in de mythologie en  mystiek.

Mijn focus op mystiek bracht me bij tradities zoals het soefisme, waar diepe ervaringen van het transcendente, of het veld van eenheid, of God,  centraal staan. Soefisme bood me een kader om de wetmatigheden van bewustzijn en energie verder te verkennen en te ervaren.  Ik merkte dat deze traditie eeuwenoude kennis bevat over hoe energie en bewustzijn werken, kennis die terug te voeren is op de mysteriescholen van Egypte, waarin gewerkt werd met de wet van het octaaf. Deze kennis komt sinds het begin van de vorige eeuw weer op, omdat het antwoorden biedt op de levensvragen van nu.  Wat je nu ziet is een opkomend besef dat mystiek en natuurkunde, ervaring en verstand, linker – en rechter hersenhelft, twee kanten van één geheel zijn. Ze sluiten elkaar niet uit, maar vullen elkaar aan en vormen samen de poort tot het ontsluiten van volledig bewustzijn. Mijn ingang is de beleving, maar ik heb me de afgelopen jaren ook verdiept in een meer wetenschappelijke benadering van bewustzijn. Ze hebben elkaar nodig: beleving zonder verstand wordt voor je het weet een onduidelijke soep van onderbuik en bovenzweef en verstand zonder beleving is zo dor en droog als Sahara zand.

In het in handen leren nemen van onze menselijke vermogens, is het werken met de wet van het octaaf onmisbaar voor me. Hierdoor leerde ik begrijpen hoe energie en bewustzijn zich ontwikkelen en veranderen. De wet van het octaaf beschrijft hoe bewustzijn zich in stappen beweegt, net zoals een toonladder in de muziek. Leren werken met deze lichtladder van bewustzijn, is muziek leren maken van je leven, is universele ordening leren aanbrengen in je bestaan, op alle vlakken.

In individuele sessies werk ik eigenlijk altijd (impliciet of expliciet) met het octaaf van bewustzijn, en onderzoeken we samen hoe je je bewustzijn kunt verfijnen en kunt afstemmen op de natuurlijke ritmes van leven en schepping. Van daaruit kun je  verschillende bewustzijnsstaten/manieren van waarnemen leren onderscheiden, en de verbinding tussen tijd en eeuwigheid, tussen de aardse en de spirituele dimensies van het leven leren maken. Dan herken je de eeuwige paradox waar we in leven: we zijn het zélf waar we al die tijd naar op zoek zijn, we zijn zélf dat wat we zoeken te leren kennen, de eeuwigheid en eenheid van leven is niet buiten ons…en tegelijkertijd is de totale eenheid van leven  altijd vele malen groter dan we ooit kunnen bevatten.