Stelling: religieuze beoefening is onmisbaar voor volledige zelfregulatie
Zelfregulatie: volgens de neuropsychologie: De mogelijkheid om de eigen processen te sturen die nodig zijn om te functioneren in het dagelijks leven. Het gehele begrip zelfregulatie zoals dat in de psychologie wordt gehanteerd omvat cognitieve regulatie, emotionele regulatie en gedragsregulatie. Het reguleren/sturen van denken, emoties en gedrag dus.
Ik pleit ervoor om geestelijke regulatie toe te voegen aan dit drietal, en daarmee het terrein van de religie tot een individuele verantwoordelijkheid te maken.
Religie: Latijn, van re-ligare: opnieuw binden. Ofwel liëren: verbinden, je tot iets verplichten. In de betekenis van: Je verplichten tot, verbinden aan de goddelijke/universele wetten.
Een religieus leven houdt dan in dat je je actief bezig houdt met het leven naar de goddelijke\universele wetten, wat je alleen kunt doen als je je inzet om ze zelf te leren kennen en verstaan. Daarin heeft het klakkeloos reproduceren van wat enige vermeende spirituele autoriteit je voorschotelt geen plaats. Het is tijd om volwassen te worden in onze religieuze verantwoordelijkheid en zelf de handschoen op te pakken.
Het leren kennen en leven naar de wetmatigheden die ons leven vorm geven en bij elkaar houden is een helende activiteit. In plaats van de autoriteit over ons geestelijk leven bij een instituut, maatschappij, goeroe of sekte te leggen (of niet verder te komen dan te rebelleren tegen die autoriteit, van daaruit het religieuze leven te ontkennen en daarmee het kind met het badwater weg te gooien) nemen we haar terug. De scheuring in ons innerlijk weefsel kan dan weer helen.
Scheuring, verwijdering en afgescheidenheid zijn de norm geworden in onze wereld. Dat vraagt om hereniging. Niet uit sentiment, maar uit bittere energetische noodzaak. Anders scheuren we het weefsel van schepping onherroepelijk (verder) aan flarden. Tijd om ons eigen weefsel te herenigen, om de dimensies in onszelf waarvoor we de verantwoordelijkheid buiten ons hebben geparkeerd terug te halen. Verwondering en ontzag kunnen voelen is een levensbehoefte voor menselijke wezens. Zonder dat kunnen we geen geïnspireerd leven leiden. Geïnspireerd, ook uit het Latijn, van het woord ‘spiritus’, wat geest betekent. Een geinspireerd leven en een religieus leven liggen heel dicht bij elkaar.
Ruimte maken voor gebed, voor religieuze beoefening, voor het leren kennen van de wetmatigheden, voor het lezen van mystici, filosofen, natuurkundigen. Het is de volgende stap in evolutie na iedere week naar kerk, moskee, synagoge. Begrijp me niet verkeerd, als je je er goed bij voelt is het prima om dat te doen. Het gaat erom dat je je primair zelf verantwoordelijk weet voor het invulling geven aan je individuele religiositeit. Denk niet dat het een luxe is, of iets voor kinderen. Het is het voeden en activeren van de verenigende kracht in je bestaan, en daarmee is het levengevend voor het weefsel van het volledige bestaan.
De laatste drie jaar ben ik bezig met het ontwikkelen van en oefenen met vormen van religieuze beoefening voor deze tijd, een mix tussen kennis en beleving. De kennis en beleving samenbrengen was deel 1 van het werk. Nu merk ik: de diepste werkzaamheid zit hem in de dagelijksheid. Iedere dag aandacht geven aan de wonderbaarlijkheid van het bestaan, studeren op de wetten die dit leven informeren, me onderdompelen in de natuur, die één groot bevestigend uitroepteken van de schoonheid van het leven is. Van daaruit is mijn vermogen om mijn denken, emoties en gedrag te reguleren op een natuurlijk wijze toegenomen.
De religieuze beoefening, het innerlijk weefsel waarmee je contact legt met het wetmatige, wonderbaarlijke en altijd levende, is de vruchtbare bodem waarop al het andere zich kan ontvouwen. Zoals mystici al eeuwen weten en voorleven.
Ik geloof oprecht dat dit de tijd is waarin ieder geroepen wordt zijn of haar eigen religieuze beoefening te ontwikkelen, om de mysticus of mystica in jezelf aan te spreken. De zoektocht in hoe je dit in jezelf kan ontsluiten en er ruimte voor kan maken is de moeite meer dan waard. Mocht je hier hulp bij kunnen gebruiken, aarzel niet me een mail te sturen. Ik kijk graag met je mee.